Wat is een Harde schijf
Een harde schijf (ook vaak harddisk genoemd) is een vorm van extern geheugen, waarop gegevens bewaard kunnen worden. De eerste harde schijf werd op 13 september 1956 introduceerde door IBM. Meestal worden op de harde schijf van een computer het besturingssysteem, de programma’s en de gegevens van de gebruiker bewaard.
Hoe werkt een Harde schijf
Een harde schijf maakt gebruik van magnetische opname. De magnetische opnames kunnen makkelijk worden overschreven of voor vele jaren worden bewaard.
De platter (Nr.1 op de afbeelding rechts) is een schijf waar de gegevens op worden weggeschreven. Dit gebeurd door een schrijfkop (Nr.2 op de afbeelding rechts) die door verband van magnetisme de platter bewerkt. Bij de schrijfkop zit ook een leeskop, die de weggeschreven gegevens weer kan uitlezen. De kop zit aan het uiteinde van de arm (Nr.3 op de afbeelding rechts), om zo de koppen over de hele breedte van de schijf te kunnen laten komen.
De platters draaien met een hoge snelheden rond om de gegevens langs de koppen op te laten lopen. 7200 toeren per minuut is op het moment de meest voorkomende snelheid. Harde schijven bevatten tegenwoordig vaak meerdere platters en daardoor ook meerdere koppen, deze worden heel dicht boven elkaar geplaatst en passen daardoor gewoon in een normale harde schijf behuizing. Door het toevoegen van platters wordt de opslag grootte verdubbeld (2 platters) of verdriedubbeld (3 platters).
Magnetische opname van een harde schijf
De elektronica regelt de arm, voor de lees en schrijf acties en de motor die de platters laat draaien. De elektronica regelt ook de omzetting van de door de leeskop gelezen gegevens naar bytes, en de omzetting van bytes die aangeleverd zijn naar magnetische gegevens voor de schrijfkop. Deze elektronica is allemaal op een printplaat verwerkt.
De elektronica regelt de omzetting van de digitale gegevens die worden aangeleverd van de PC (wat bestaat uit enen en nullen), naar magnetisme die de platter polen omzet naar de juiste richting. Zet hij een pool bijvoorbeeld richting noord, dan betekend dat een 1, wordt hij gezet richting zuid, dan betekend dat een 0. Op deze manier wordt er een schrijf actie gemaakt.
De leeskop kan op ieder moment uitlezen welke richting de polen tijdens het schrijven hebben gekregen, en kan deze gegevens weer omzetten naar enen en nullen. Deze worden vervolgens weer richting de PC gestuurd, die met deze digitale gegevens overweg kan.
De opslag
De gegevens op de platter zijn opgedeeld in tracks en sectors. Tracks zijn cirkels op de platters. Op het plaatje in het geel te zien. Sectors zijn taart achtige gedeeltes van deze cirkels, een voorbeeld is aangegeven in het blauw. Een sector bevat een vooraf bepaald aantal bytes. Deze gegevens zijn op het etiket van de harde schijf aangegeven.